-
1 róg
róg m ( rogu; rogi) pokoju, kartki, stołu Ecke f; (zbieg ulic) (Straßen)Ecke f; fam. SPORT Eckball m; MUS Waldhorn n; (bpl) (materiał) Horn n;rogi m/pl byka, barana Hörner n/pl; jelenia, sarny Geweih n;w rogu in der Ecke;na rogu an der Ecke;za rogiem um die Ecke;mieszkać za rogiem fam. gleich um die Ecke wohnen;róg obfitości fig Füllhorn n;zapędzić pf w kozi róg k-o jemanden in die Enge treiben;przyprawić pf k-u rogi jemandem Hörner aufsetzen
См. также в других словарях:
róg — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. rogu {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrostek kostny w okolicy czoła lub nosa niektórych ssaków (zazwyczaj występujący parzyście), zwykle zakończony stożkowato : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
róg — m III, D. rogu, N. rogiem; lm M. rogi 1. zwykle w lm «parzyste wyrostki kostne otoczone pochwami rogowymi, wewnątrz puste, występujące na kości czołowej u pustorożców (np. u krowy, żubra, antylopy); także wyrostki kostne u jeleniowatych… … Słownik języka polskiego
tuż — 1. «w bezpośredniej bliskości przestrzennej, sąsiedztwie przestrzennym (często powtórzone)» Tuż obok. Tuż niedaleko. Mieszkać tuż przy parku. Sklep tuż za rogiem. Samolot leciał tuż, tuż nad ziemią. 2. «w bezpośredniej bliskości czasowej (często… … Słownik języka polskiego
